Tot het dal gekeerd (1)

verloren in metalen skeletten en gewapende betonblokken

ligt het land verdeeld over parken, zerken en beursgebouwen

betreden door gratige manneren daftig in streepjeshemd en stropdas

mevroien in mantelpak en lipgloss, hun delta overspoeld door een oceaan

van woorden over niets en niemendal wat televisie en voetbal geeft

als de eerste steen wordt gelegd van een waerachtigh vertrouwen juicht

het publiek? Neen, men kwettert en spattert verder, eendjes van voorname klanken

(ook praten kan doordraven tot heuvels en dalen zwelgen in dronkenmansgeschater).

De derde en vijfde steen blijven net zo onopgemerkt, tot de toren boven alles

uitreikend, stersteigerend, maanvangend, dark matter rijtend

kathedraal gebouwd uit de adem van alle graven voorheen, bezeten

zombies met een missie, in elk facet hun houngan weerstrevend

elke steen en face van een dichter, schilder, bakker, loodgieter

allen opgenomen in sanctum sanctorum aspera non sperno

een plek waar iedere schaduw door zonnen wordt weggeblazen

een plek waar mens, plant, dier en diamant samenvallen als kaf en koren


Dit gedicht is onderdeel van de te verschijnen bundel "Sterrenplantsoen".

 Kathedraal

illustratie M.Ozymantra

Dit gedicht is onderdeel van de ongepubliceerde bundel 'In stilte geboren'.